تجربه برجام، تجربه ی گزیده شدن مدبران و شاید نه چندان مدبران! از چند بار گزیده شدن از سوراخ آمریکاییهاست.
باید یاد بگیریم برای اثبات دروغگویی دشمن، چند سال وقت مردم را نگیریم و امید واهی به آنها ندهیم.
یاد بگیریم بدبینی و هشدارهای رهبر فرزانه ی این سرزمین را نسبت به مسئله ای جدی بگیریم و از خط قرمزهایی که ترسیم می کند، عدول نکنیم تا پس از چند صباح خسارتهای بی شمار نبینیم و در پی آن مجبور نباشیم برای بی گناه جلوه دادن خود، تقصیرها را به گردن این و آن بیندازیم.
یاد بگیریم عزت ملت و کشور مسلمانمان را در همه حال عزیز شمرده و حافظ آن باشیم و به لبخندهای موزیانه دشمن و دست نشانده هایش اطمینان نکرده و در اعتماد و خوش بینی به ظالمان و غارتگران جهان افراط نکنیم.
یاد بگیریم تا نسبت به حصول نتیجه اطمینان حاصل نکرده ایم، کودکان و نوجوانان این سرزمین را وارد در مسئله نکنیم و شاهکارهایی که تنها پس از یکی دو سال خلافش ثابت می شود را در کتابهای درسی ننویسیم.
یاد بگیریم که نه خودمان وقت زیادی داریم و نه مردم سرزمین مان، پس این فرصتهای کوتاه را غنیمت شمرده، نظر منتقدان دلسوز را شنیده و به کار بسته، به ظرفیتهای داخل اعتماد کرده و از یک سوراخ چند بار گزیده نشویم.
تنها شعار تدبیر کافی نیست. باید برای روزهای بعد و خسران کم کاری ها و سرگرم شدن های این سه سال، چاره ای اساسی اندیشید...
